سؤال: چون در ‌قرآن واژه قتال ۱۷۰ بار تکرار شده آیا نشان از این نیست که اسلام دین زور، تهدید، قتل و شکنجه است! پاسخ چیست؟

پاسخ : 

به کار رفتن مشتقات قتل و قتال هرگز به این معنانیست که اسلام دین تهدید قتل و غارت وزور و شکنجه است به دلیل این‌که :

اولا؛ به کار رفتن مکرر واژه قتل و قتال در همه جا مربوط به مسلمانان نیست بلکه در مواردی مربوط به بیان صفات و ویژگی‌های کفار و یهود است آن‌ها را به عنوان انسان‌های خون ریز، فساد آفرین ، جریان ساز معرفی می‌کند . مثلا دانشمندی که درباره ارزش و اهمیت علم کتابی نوشته است و در این کتاب 100 مورد کلمه جهل به کار رفته است ، ما با دیدن این واژه اعلام می‌کنیم که این کتاب خواننده اش رابه جهل و نادانی فرا خوانده است چون جهل در آن زیاد به کار رفته در حالی‌که در این کتاب از طرفی مردم را به  فرا گیری علم و کسب دانش فراخوانده و بطور مکررآن‌ها را از جهل و جهالت پرهیز داده و راه‌های رهائی از جهل را بیان کرده است ؛ پس مقصود نویسنده از به کار گیری مکرر جهل ومرادف آن دعوت مردم به جهل ونادانی نیست. 

 ثانیا؛ جنگ در اسلام  ماهیت دفاعی دارد نه ابتدائی و تهاجمی؛ به این معنا که اسلام به پیروانش اجازه می‌دهد که در دفاع از خود، با رعایت اصول انسانی و مکتبی به جنگند و با دشمن مقابله به مثل کنند یعنی جنگ در برابر جنگ ودفاع در برابر حمله. دفاع هم حق طبیعی ،غریزی، فطری وعقلی هرموجود زنده است وعقل ودین اجازه می‌دهد بلکه دستور می‌دهد که پیروانش از خود دفاع کنند و در برابر حمله و توطئه دشمن عکس العمل مناسب نشان دهند وموانع حیات را از میان بر دارند و این به معنای زورگوئی و تهدید و قتل و کشتار نیست ؛ زیرا اگر باغبانی به قطع تیغها وعلفهای زاید و مزاحم گل‌ها ودرخت‌ها اقدام می‌کند نشانه علاقه و محبت و دل سوزی وی نسبت به باغ و بوستان است نه نشانه قساوت ودشمنی او با طبیعت و باغداری و گیاه پروری. یا اگر پدری فرزند بیمار خود را به دست جراح می‌سپارد تا به قلب یا کبد او عمل جراحی انجام دهد نشانه علقه و عشق او به سلامتی و بقای فرزند است نه نشانه سنگ دلی ودشمنی وی .

‌قرآن کریم هم اگر در مواردی امر به جهاد می‌کند از این باب است نه از سر بی مهری و شقاوت بدخواهی انسانها؛ به عنوان شاهد زنده، کافی است بدانیم که از مجموع آیات مربوط به جنگ و جهاد و مبارزه وبه قول شما قتل و قتال وارعاب و تهدید، تنها سه دسته از آیات مربوط به اذن و اجازه جهاد است و هر یک از آن‌ها اشاره به شکل و شیوه خاصی از جهاد دارد و به گونه‌‌ای نیست که از آن‌ها بوی تجاوز و تهدید کلی برآید از جمله:

2.آیه ۲۹ توبه که مربوط به قتال و جنگ با اهل کتاب است در این آیه هرگز اجازه کشتن مستقیم و بی قید و شرط کفار اهل کتاب یعنی یهود و مسیحیان را نمى دهد؛ بلکه توص

 1.آیه 5 توبه که مربوط به اذن قتال با مشرکان پیمان شکن مکه است که حرمت خانه خدارا نگه نمی‌داشتند و مزاحمتی برای تازه مسلمانان ایجاد می‌کردند آن هم قرار بود بعداز پایان مهلت چهارماهه انجام گیرد که خود این مهلت حاکی از رحمت و مهرو عطوفت اسلام به مردم و حتی اقوام مشرک و بت پرست است . اگر اسلام دین تهدید و زور و خون ریزی بود بدون مهلت و به صورت ناگهانی دست به کشتار مشرکان می‌زد.یه می‌کند که آن‌ها به شرط دادن جزیه وپرداخت  مالیات سرانه، زندگی و برخورد مسالمت آمیز با مسلمانان  داشته باشند‌‌ای آیه در حقیقت در صورتى اجازه كنار آمدن با اهل كتاب را مى‏دهد كه آن‌ها حاضر شوند به صورت يك اقليت سالم مذهبى با مسلمانان زندگى مسالمت‏آميز داشته باشند، اسلام را محترم بشمرند و دست به تحريكات بر ضد مسلمانان و تبليغات مخالف اسلام نزنند، و يكى ديگر از نشانه‏هاى تسليم آن‌ها در برابر اين نوع همزيستى مسالمت‏آميز آن است كه" جزيه" را كه يك نوع ماليات سرانه است، بپذيرند و هر ساله مبلغى مختصر كه حدود و شرايط آن در بحثهاى آينده به خواست خدا مشخص خواهد شد، تحت اين عنوان به حكومت اسلامى بپردازند. (تفسير نمونه، ج‏7، ص: 351)

3. آیه ۳۹ سوره حج  که در بیان جنگ و قتال با ظالمان و ستمگران است این آیه به مسلمانان و به کسانى که جنگ بر آنان تحمیل گردیده، اجازه جهادو دفاع  داده شده است؛ چرا که مورد ستم قرار گرفته‌اند و ستم رفته باید از کیان خود دفاع کند. جالب این است که بدانیم هنگامى که مسلمانان در مکه بودند مشرکان پیوسته آن‌ها را آزار مى دادند، و آن‌ها خدمت پیامبر (ص) مى آمدند و تقاضاى اذن جهاد مى‌کردند؛ ولى پیامبر(ص) مى فرمود صبر کنید، تا این که پس از هجرت آیه فوق نازل و اجازه دفاع به مسلمانان داده شد حتی در مقطعی مسلمانان حق دفاع هم نداشتند. پس ‌قرآن کریم در هیچ شرایطی بدون مقدمه چینی ،دستور جنگ و قتال صادر نکرده است بلکه ‌قرآن مدت‌ها مسلمانان را سفارش مى كرد تا با كفار مماشات كنند، و در برابر آزار و اذيتشان صبر و حوصله به خرج دهند. و در برابر برخی ازحرف‌هایی که علیه مسلمانان می‌زدند سکوت کنند  و جواب لازم ندهند : «اصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ » (سوره طه آیه ۱۳۰) پس در برابر آنچه مى‏ گويند، صبر كن.