آرشیو پرسش و پاسخ ها: کلام سیاسی(امامت و ولایت فقیه)

امام زمان عج در نظر اهل سنت

آيا سني ها امام زمان ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ را قبول دارند، آن ها چه كسي را منجي اسلام مي دانند؟

 

جامع ترين پاسخ به اين پرسش را مي توان نظر ابن ابي الحديد معتزلي ذكر كرد. آنجا كه مي نويسد: «ميان همه مسلمين اتفاق قطعي است كه عمر دنيا و احكام و تكاليف پايان نمي پذيرد، مگر پس از ظهور مهدي ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ ».(1)

پس در اين كه تمامي فرق اسلامي اعمّ از سنّي و شيعه و نيز كليّه فرق منشعب از اينها به امام زمان ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ و ظهور آن حضرت در آخر الزمان معتقدند شكّي نيست. اما در تطبيق اين مطلب با مصداق خارجي آن و اين كه آيا آن حضرت امروزه در قيد حيات هستند يا در آخر الزمان متولد خواهند شد بين فرق اسلامي اختلاف است. و اين اختلاف در فرق اهل سنت چشم گير است كه مي توان اين اختلافات را در دو مورد كلي بيان كرد.
1ـ برخي از علماء اهل سنت همچون شيعه بر اين باورند كه حضرت مهدي ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ متولد شده و در حال حاضر در قيد حيات بوده و در آخر الزمان ظهور خواهد كرد و از اين گروه مي توان به: حافظ سليمان بن ابراهيم قندوزي حنفي (1220 ـ 1294 هـ ق) و شيخ مؤمن بن حسن بن مؤمن شبلنجي شافعي و سبط ابن جوزي (م 654 هـ ) و گنجي شافعي (م 658 هـ ) و ديگران اشاره كرد.
قندوزي حنفي در «ينابيع الموده»، به تفصيل در رابطه با پدر و مادر و نحوه تولد آن حضرت به روايت حكيمه خاتون دختر امام جواد ـ عليه السلام ـ پرداخته است.(2)
و شبلنجي در «نور الابصار»(3) و ابن جوزي در «تذكرة الخواص»(4) و گنجي شافعي در «البيان» به مطالبي از اين قبيل اشاره كرده اند.(5)
2ـ برخي ديگر از علماء اهل سنت بر اين عقيده اند كه حضرت مهدي ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ در آخر الزمان متولد شده و سپس ظهور خواهد كرد.
اكثر علماء اهل سنت در زمره اين گروه دوم هستند، هر چند كه در روايات خود به تناوب آورده اند كه آن حضرت از فرزندان پيامبر ـ صلي الله عليه و آله ـ و علي بن ابيطالب ـ عليه السلام ـ و حضرت زهرا ـ سلام الله عليها ـ و سپس از فرزندان امام حسين ـ عليه السلام ـ و نيز از فرزندان امام رضا ـ عليه السلام ـ و همچنين از فرزندان امام حسن عسكري ـ عليه السلام ـ مي باشد.(6) ولي در نهايت مي گويند آن حضرت هنوز متولد نشده است.

پاورقی:

1. صافي گلپايگاني، لطف الله، منتخب الاثر، تهران، من منشورات مکتبة الصدر، بي تا، ص3.
2. قندوزي حنفي، سليمان بن ابراهيم، ينابيع المودة، قم، انتشارات شريف رضي، چاپ اول، 1371، ج2، ص464.
3. شبلنجي شافعي، مؤمن بن حسن بن مؤمن، نور الابصار، بيروت، دارالجبيل، 1409ق، ص342.
4. ابن جوزي، تذکرة الخواص، بيروت، مؤسسة اهل البيت، 1401 ق، ص325.
5. گنجي شافعي، البيان في اخبار صاحب الزمان(عج)، منشورات مؤسسة الهادي للمطبوعات، 1399ق، ص148.
6. جويني، ابراهيم بن محمد، فرائد السمطين، بيروت، مؤسسة المحمدي للطباعة و النشر، چاپ اول، 1400ق، ج2، ص318 و 320 و 323 و 329 و337.