اهمیت زمان در زندگی انسان

سلام برادر عزیز
اهمیت وقت و زمان در زندگی انسان چیست؟
احادیث و آیات قرانی را که در رابطه اهمیت وقت و زمان آمده است را بیان کنید.
التماس دعا

درقرآن به قدری به وقت احترام شده که گویی دراوج ارزشها ومادر فضایل است ،تاآنجا که خداوندبه آن سوگند یاد نموده ومی فرماید:«والعصر؛سوگند به وقت»زیرا عصر به معنی زمان وروزگار است.که در تفسیر این آیه به عنوان یکی از تفاسیر ذکر شده،
وزمان همان وقت است.در قرآن آنچه راکه موجب اتلاف وقت میشودبه عنوان لغو،باطل،اتلاف وبه طور کلی بیهوده گرایی وپوچی ،از آن سرزنش شده است.چرا که موجب نابودی عالی ترین سرمایه زندگی وآفت زیست سالم میگردد.
خداوند در تعریف انسان باایمان می فرماید:«والذین هم عن اللغو معرضون؛مؤمنان از کارهای بیهوده روی گردن هستند.»نیز در چندین آیه،خسارت وآه وافسوس آنان راکه به وقت اهمیت ندادند،در قیامت متذکر شده در یک جا میفرماید:«وخسر هنالک المبطلون؛در قیامت اهل باطل ورتلاف گران وقت زیان خواهند دید.»
> درمورد دیگر می فرماید:«ان تقول نفس یا حسرتی علی ما فرطت فی جنب الله؛باید ترسیداز آن روزی(قیامت)که انسان بیهوده گرابگویدافسوس برمن از افراط کاری وکوتاهی هایی که درراه اطاعت خدا نمودم.» تا آنجا که با ناله و فریاد می‌گویند به دنیا باز گردیم و از وقت استفاده کنیم، ولی به آنها گفته می‌شود، ما عمر و وقت وسیعی در اختیار شما گذاشتیم، چرا استفاده نکردید؟ «و هم یصطرخون فیها ربّنا اخرجنا...؛ دوزخیان فریاد می‌زنند پروردگارا! ما را از دوزخ خارج کن تا عمل صالحی انجام دهیم، غیر از آنچه انجام دادیم(در پاسخ به آنان گفته می‌شود) آیا شما را به اندازه ای وقت وسیع ندادیم به طوری که هر کس پندپذیر است، پندها را بپذیرد و آیا انذار کننده الهی به سراغ شما نیامد؟ اکنون عذاب الهی را بچشید که برای ظالمان هیچ یاوری نیست.»
> چنان که ملاحظه می‌کنید قرآن با تعبیرات گوناگون و هشدارهای شدید، ما را به بهره گیری صحیح از وقت فراخوانده، و اتلاف گران وقت را به عذاب‌های سخت تهدید نموده است، بنابراین آنان که وقت خود را به بطالت می‌گذرانند در حقیقت بر ضد قرآن گام برداشته، و در راه گمراهی افتاده‌اند، چرا‌که قرآن قدردانی از وقت را از ارکان اصلی ایمان، و وسیله نجات و پیروزی قرار داده است. آخرین سخن این که به فرموده قرآن یکی از پرسش هایی که کافران از پیامبر(ص) نمودند در مورد فواید ماه‌ها بود، خداوند به پیامبر(ص) وحی کرد: «قل هی مواقیتٌ للنّاس...؛بگو این ماه‌ها نشان دهنده وقت‌ها برای نظام زندگی مردم است.»
از این عبارت می توان این نتیجه را گرفت که:
زندگی فردی و اجتماعی، هیچ کس بدون وقت شناسی و ایجاد نظم و برنامه به سامان نمی‌رسد، نظم در تقسیم صحیح وقت، نظم در برنامه ریزی، نظم در مدیریت و اجرا، ما با یک نگاه به جهان هستی می‌فهمیم که همه چیز بر اساس نظم دقیق است، بنابراین بیهوده گرایی، درست گام نهادن بر خلاف نظم است، همان گونه که گردش ماه وسیله‌ای برای نظام زمان بندی شده است، ما نیز باید همسو با این نظام، با برنامه ریزی صحیح حرکت کنیم، و زندگی معنوی و مادی خود را با آن هماهنگ سازیم، و این هماهنگی همان استفاده مطلوب از وقت ها، فرصت‌ها و لحظه‌ها است
بر همین اساس امام سجّاد(علیه‌السلام) در فرازی از دعای خود به خداوند عرض می‏كند: «وَ عَمِّرنِی ماكانَ عُمرِی بِذلَةً فِی طاعَتِكَ، فَاِذا كانَ عُمرِی مَرتَعاً لِلشَّیطانِ فاقبِضنِی اِلَیكَ؛ عمر طولانی تا هنگامی كه عمرم در راه اطاعت تو صرف شود به من عطا كن، و هرگاه عمرم چراگاه شیطان گردد، جانم را قبل از پیشی گرفتن عذابت بگیر.»(صحیفه سجادیه، دعای بیستم، بند 6.)

و در فراز دیگر عرض می‏كند: «وَ نبّهِنی لِذِكرِكَ فِی اَوقات الغَفلَةِ، وَ استَعمِلنِی بِطاعَتِكَ فِی اَیامِ المُهلَةِ؛

خدایا مرا در وقت‏های غفلت و بی‏خبری، برای یاد خودت هوشیار و بیدار كن، و در روزگار فرصت و فراغت، به عبادت و بندگی بگمار.»(صحیفه سجادیه، دعای بیستم، بند 29.)