لعن کردن

 باتشکر نظر مراجع معروف در مورد لعن فرستادن چیست؟

  باسلام دوست عزیز همه مراجع تقلید معتقدند که لعن کردن مخالفین در ملاء عام حرام و گناهی بزرگ است چون سبب تشدید اختلاف و ایجاد دشمنی بین امت اسلام میشود ونتیجه این میشود که الان گروهی با عنوان داعش شیعیان را به جرم کفر و توهین به خلفا و عایشه همسر پیامبر قتل عام میکنند و دلیل اینکار را هتاکی افراطیون شیعه میدانند
  درسیره ائمه معصومین(ع) هم از لعن کردن و سب دشمنان و مخالفان جلوگیری شده
  نقل شده است در کشاکش جنگ صفین زمانی که حضرت امیرمؤمنان علیه السلام در جنگ صفین آگاه شد حُجْر بن عَدِی و عَمْرو بن حَمِق ، آشکارا اهل شام را لعن می کنند، کسی را نزد آن ها فرستاد تا به آن ها بگوید از این کار دست بردارند. آن ها [با تعجب] نزد امام آمدند و عرض کردند: «ای امیرالمؤمنین، آیا ما برحق نیستیم؟» ایشان فرمود: «آری.» عرض کردند: «آیا آن ها باطل نیستند؟» حضرت فرمود: «آری.» عرض کردند: «پس چرا ما را از دشنام دادن به آن ها منع کردید؟» حضرت خطاب به آن ها فرمود: «نمی پسندم که از دشنام گویان و لعن کنندگان باشید و آنان را لعن و ناسزا گویید [که درنتیجه ایشان نیز شما را ناسزا گویند و از شما بیزاری جویند]؛ بلکه چه بهتر است اعمال ناشایست ایشان را یادآور شوید و بگویید: ازجملۀ سیرۀ [زشت] آنان چنین وچنان است و از اعمال [نادرستـ]ـشان این و آن است. این بهترین بیان و نافذترین استدلال است. نیز به جای نفرین صرفِ آنان و بیزاری جستن از ایشان، چنین بگویید [و دعا کنید]: ‘خداوندا، جان ما و ایشان را حفظ کرده و بین ما و ایشان را اصلاح کن و آنان را از گمراهی شان نجات ده، تا آن که حق را نمی داند، بشناسد و آن که از آن سرپیچی می کند، به آن گردن نهد.’ این را من بیشتر دوست دارم و برای شما [نیز] بهتر است.» آن ها گفتند:یا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ نَقْبَلُ عِظَتَکَ وَ نَتَأَدَّبُ بِأَدَبِک؛ ای امیرمؤمنان، نصیحت شما را پذیرفتیم و به ادب شما مؤدب شدیم.
 
  ادب شیعه، ادب امیرالمومنین است

  علامه امینی در مقدمۀ جلد هشتم الغدیر ضمن نقل این روایت از کتاب وقعة صفین می گوید: «ادبِ امیرالمؤمنین، ادبِ شیعه است، ادبِ امینی است و ما نیز همچون حُجْر بن عَدِی و عَمْرو بن حَمِق می گوییم: ای امیرالمؤمنین، ما نصیحتِ شما را پذیرفتیم و به ادبِ شما مؤدب شدیم. و این گفتۀ تمام شیعیان است.»

  برخورد امام صادق(ع) با شیعه ای که لعن کرد

> در تفسیر صافی از فیض کاشانی ذیل آیه « وَلاَ تَسُبُّواْ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِن دُونِ اللّهِ فَیَسُبُّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَیْرِ عِلْمٍ» حدیثی نقل کرده که یک شیعه ای در مسجد به خلیفه دوم توهین کرد. وقتی امام صادق «ع» این را شنید، فرمود خدا این شیعه را لعنت کند! برای اینکه در مسجد به خلیفه ای که برای اهل سنت محترم و مقدس است توهین کرده است. این نشان می دهد که ائمه مخالف توهین شیعیان به مقدسات اهل سنت بوده اند.
 
> مواردی که حضرت علی(ع) به عمر کمک کردند آنقدر زیاد است که جمله "لو لا علی فهلک عمر" ترجیع بند عمر شده بود!
 
> تمام مذهب اهل سنت جز شاگردان امام صادق(ع) هستند چرا حضرت اجازه حضور آنها را در کلاس خودشان می دادند؟
 
> این سیره حضرت علی(ع) و امامان هست، اگر شیعه ایشان هستیم باید از سیره ایشان پیروی کنیم
 
> برخورد حضرت علی(ع) بعد از جنگ جمل با عایشه
 
> پس از جنگ جمل, حضرت على عليه السلام به محمد بن ابوبكر دستور داد خواهرش ـ عايشه ـ را به خانه بنى خلف انتقال دهد تا در باره او تصميم بگيرد. محمد بن ابوبكر گويد: ((او را به آنجا منتقل كردم در حالى كه مدام به من و حضرت على عليه السلام ناسزا مى گفت و بر اصحاب جمل رحمت مى فرستاد.))
> هنگامى كه حضرت على عليه السلام تصميم گرفت به سوى كوفه حركت كند, 40 نفر زن را با لباس مردانه و مسلح, همراه عايشه نمود تا او را به مدينه برسانند. در بين راه عايشه مرتب به امير مومنان(ع) ناسزا مى گفت كه حضرت على(ع) حرمت پيامبر(ص) را نگه نداشته, او را همراه مردان به مدينه فرستاد و ... او آن قدر به حضرت على عليه السلام ناسزا گفت كه وقتى به مدينه رسيدند, يكى از زنان نگهبان تاب خوددارى از كف بداد, نزديك آمد و گفت:
> ((واى بر تو اى عايشه! آيا آنچه انجام دادى كافى نبود كه در باره ابوالحسن عليه السلام اين چنين سخن مى گويى؟ آنگاه ديگر زنان نزديك آمدند, نقاب از چهره برگرفتند عايشه با پى بردن به حقيقت شرمگين شد, كلمه استرجاع بر زبان جارى كرد و از اعمال خود در پيشگاه خدا استغفار نموده, گفت: خداوند به فرزند ابوطالب جزاى خير عطا كند كه حرمت رسول خدا(ص) را نگه داشت.))
> حضرت على عليه السلام در باره عايشه فرمود:
> ((افكار و عقده هاى درونى كه نسبت به من داشت او را به جوشش در آورد, آزارى به من رساند كه در باره هيچ كس چنين آزارى روا نمى داشت. با اين حال در آينده از احترام گذشته خود برخوردار است و رسيدگى به اعمال با خداست, هر كس را بخواهد عفو مى كند و هر كس را بخواهد عذاب مى كند.))
> عايشه آن چنان تحت تإثير برخورد كريمانه و بزرگوارانه حضرت على عليه السلام قرار گرفت كه پس از جنگ مى گفت: ((آرزو داشتم 20 سال قبل از آن حادثه مرده بودم. ))