حضرت فاطمه (س)، افضل الناس

س:چرا فاطمه (س) افضل الناس (برترین مردم)است؟

ج: فاطمه (س) عاشق معبود بى همتاست، همه زندگى و اهداف خود را درعشق به او خلاصه مى‏ بيند. به همين نظر خداى را با تمام ذرات وجودش مى ‏پرستد و براين اساس، مصداق افضل الناس مى‏ شود. امام صادق (ع) فرمود برترين مردم كسى است كه عاشق عبادت باشد و با آن دست در آغوش باشد، و آن را از دل و جانش دوست بدارد، با بدنش آن را لمس كند، و همه اوقات را براى آن خالى كنند وچنان در آن فرو رود كه نداند امور دنيا با سختى است يا آسانى: افضل الناس من عشق العبادة فعانقها، و احبتها بقلبه، و باشرها بجسده، و تضرع لها - و هو لا يبالى على من اصبح الدنيا على عسر ام على يسر خود در مناجاتش می فرمايد: 
خداوندا تو خود مى‏ دانى كه آتش سينه ‏ام به غير تو فرود نمى ‏نشيند، چشمم تنها به تو روشن است، جانم به تو مسرور و دلم به تو آرام است...
او عمل را براى خدا انجام مى ‏دهد، و به عشق او كار مى‏ كند و به همين نظر عملش ازهر آلودگى وناروایى پاك است. عشق به محبوب ايجاب مى ‏كند كه عمل براى او خالصانه باشد. تا درحين وصال براى او موجب شرمى نباشد. او كل عمل تعمله لله، فليكن نقيا من الدنس) 
عمل او خالصانه و به دوراز ستايشگرى خلق است. ربنا الله مى‏ گويد و درآن استقامت دارد در نتيجه مصداق اين آيه قرآن و مشمول نزول فرشتگان خدا و وعده دورى از خوف و حزن مى‏ شود: ان الذين قالوا ربنا الله ثم استقاموا تتنزل عليهم الملائكه - الا تخافوا و لا تحزنوا....
او دراين عشق عارف است و دراين عرفان پرهيزكار و زاهد و چنان بصير است كه هرگز راه را ازبيراهه گم نمى‏ كند و چنان هشيار است كه هرگز دست ازپا خطا نمى ‏كند. او دل به خدا سپرده و بر اثرآن خود را رها كرده، حتى به غذا و لباس و زندگى شخصى خود در راه خدا بى اعتناست. و به او دل بسته، آن چنان كه ازهر چه غير وغيريت است خود را دورداشته و اين است رمز نجات از احساس پوچى و نابساماني ها.

محور همه افعال و افكارش توحيد است. همه چيزرابا ضابطه مى ‏نگرد، همه افكار و اعمالش رنگ خدایى دارند او در اين راه مصداق اين آيه قرآن است كه قل ان صلوتى و نسكى و محياى و مماتى لله . در افكارو اعمال حد خود نگه مى‏ دارد وبر خداى پيشى نمى‏ گيرد. زيرا كه قرآن او را به اين امر دستور داده است: يا ايها الذين آمنوا لا تقدموا بين يدى اله و رسوله .
خداى را همه گاه حاضر مى ‏بيند و چنان درراه او ازغير گسسته است كه هرگز سخط خداى را به رضاى مخلوق معامله نمى‏ كند و هيچگاه حاضر نيست براى تقرب با خلق از خداى ببرد. لا تسخطوا برضى احد من خلقه و لا تتقربوا الى الناس بتباعد من الله..
او در راه خدا و عبادت او همه چيز را فدا كرده، جانش را، مالش را، عزت و همتش را، قوت پايش را، و حتى فرزندانش را. از محل كارمزدى گندم و جو تهيه مى‏كند، خود آن را با دستاس به آرد و خمير و نان مبدل مى‏نمايد تا براى عزيزان خود افطارى داشته باشد، فقيرى سر مى‏رسد و غذا را به او مى‏دهد.
چون شب مى‏شد براى نماز به پا مى‏ايستاد، و دست نياز به سوى خدا مى‏گشود و با گريه‏هاى نيمه شب به اعلام بندگى و ذلت خود در پيشگاه خدا مى‏پرداخت و در سايه آن عزت مى‏يافت. با تدبر در قرآن آن را تلاوت مى‏كرد و از محتواى آن براى درمان درد بشر نسخه شفا مى‏يافت .