درس از اتفاق 13 آبان

سیزده آبان در تاریخ انقلاب اسلامی برگی زرین و مقطعی حساس و مناسبتی پرخاطره است ، به خصوص که چهارده سال بعد از تبعید حضرت امام ( ره ) در همین روز ( 13 آبان 1357 ) فرزندان امام در مقابل دانشگاه تهران و خیابانهای اطراف با شعار درود بر خمینی ، مرگ بر شاه ، پایه های حکومت را به لرزه در آورده و با گلوله های ماموران شاه به خاک و خون غلتیدند .صبح روز 13 آبان 1357 دانش آموزان در حالیکه مدارس را تعطیل کرده بودند روبه سوی دانشگاه نهادند تابار دیگر پیوندشان را با رهبر بت شکن خویش به جهانیان اعلام نمایند . این جوانان پرشور ، گروه گروه وارد دانشگاه شده و در آنجا اجتماع نمودند .ماموران شاه دانشگاه را به محاصره خود در آوردند .

ساعت یازده صبح ، ماموران ، ابتدا چند گلوله گاز اشک آور در میان دانش آموزان و دانشجویان پرتاب کردند ، اجتماع کنندگان در حالیکه به سختی نفس میکشیدند ، صدای خود را رساتر کرده با صدای بلندتر الله اکبر می گفتند . سپس تیراندازی آغاز گشت و لاله های انقلاب یکی پس از دیگری درخون غلتیدند . در این فاجعه 56 تن شهید و صدها نفر مجروح شدند و جنگ و گریز ماموران فرمانداری نظامی با دانشجویان و دانش آموزان تا پاسی از شب ادامه داشت .امام خمینی (ره) به همین مناسبت پیامی رااز پاریس ، برای ملت قهرمان ایران فرستادند: ...عزیزان من صبور باشید که پیروزی نهایی نزدیک است و خدا با صابران است .... ایران امروز جایگاه آزادگان است .... من از این راه دور چشم امید به شما دوخته ام ... و صدای آزادیخواهی و استقلال طلبی شما را به گوش جهانیان می رسانم .